Hij lijkt op je!

Nee hoor, helemaal niet zelfs. Niet z'n haarkleur, niet z'n kleur ogen en verder qua uiterlijk ook eigenlijk helemaal niet. Is ook niet zo gek, want zoals sommige mensen ook gewoon zeggen: "zit niks van mij bij".

Genetisch dan, want qua gedrag kan ik er niet zo omheen...maar ja dat kwam later pas. De eerste twee jaar van moeder zijn vond ik ellende. Ik kon niet zwanger worden, maar had wel binnen no time een kind. Daarna binnen no time een scheiding en co-ouderschap. Ja ja, in sneltreinvaart 3 dingen rijker én talloze illusies armer ook. Want oh we zijn zo tolerant in Nederland. Hier kan het allemaal hoor! Behalve je kind in alle rust aangeven bij de gemeente, want "Dat doet de moeder meestal niet zelf hoor". Nou mevrouw ik ben niet de moeder die bevallen is..."Oh ja dat kan allemaal tegenwoordig!" Ja, kan allemaal. Behalve zo'n leuk boekje meekrijgen, want daar staat in papa en mama. Dus dat kon niet. Blijkbaar kon het aangeven ook niet, want na een week vroeg de kraamverzorgster of er al iemand was geweest voor de hielprik. Nou nee. Bleek dat het hele kind uiteindelijk toch nergens geregistreerd stond. Met je kind naar de eerste hulp en dan gevraagd worden wie is de moeder? "Wij allebei" "Oh ja, kan allemaal!" 

Het kan ook allemaal en begrijp me niet verkeerd daar ben ik heel dankbaar voor, maar het gaat allemaal niet gemakkelijk. 

Herkenbaar?